Wat is Fixatie Disparatie?
Bij de geboorte moeten de ogen zich nog ontwikkelen. Een baby kan nog niet goed zien en de ogen van een pasgeborene zijn ook nog niet in staat om met elkaar samen te werken. Rond de leeftijd van tien jaar zijn deze ontwikkelingen afgerond. Dat betekent dat een kind dan net zo goed kan zien als een volwassene en dat de samenwerking tussen de ogen, als hiervoor geen belemmeringen zijn, goed is.
Alles wat we zien komt via de twee ogen in het achterste deel van de hersenen terecht. De hersenen zorgen ervoor, dat de twee beelden die uit de twee ogen afkomstig zijn, worden ervaren als één beeld; sensorische fusie.
Als die twee beelden (van elk oog één) verschoven zijn ten opzichte van elkaar, doordat de ogen niet naar precies hetzelfde punt kijken,corrigeren de hersenen hiervoor. Dit noemen we Fixatie Disparatie. Iedereen heeft Fixatie Disparatie als onderdeel van de normale samenwerking tussen de ogen.
De ogen staan niet stil in de oogkassen, maar bewegen voortdurend. De hersenen moeten de oogspieren zo aansturen dat de beelden op de juiste plek in beide ogen vallen; motorische fusie.
Om deze samenwerking in kaart te brengen kan een Fixatie Disparatie curve gemaakt worden.